L’ave scritte pe tè pe parlarte de mè; mo’ la tènghe pe mè pe parlarme de tè.   Sôpe i macèrje de nu côre già stracque sènza tûfe né càvece e né iacque me so’ fatte da sûle na chése ..

Cinde e cinde vôrle e chiande spèrse de uagnûne ce ngòndrene e ce mèschene nd’u vinde sbavettîne. Šcande ji u cande du chiôrle spirte pe cambagne e spiagge ndesirte. Vôle sôle a cocchje, a rocchje, ..

Mére, spiagge, nu bèlle castille, règge, sîa pûre pe pôche, de nu angôre chiù bèlle rè (“Bionde e de gendîle aspètte”, acchessì l’appètte Dande nd’a nu cande; acchessì l’è viste ..

“Angôre quiste? Ma ne l’avèmme vedì chió?”, avrîje ditte, rèquie sîja l’àneme, Lucio Battiste se fosse angôre vîve. “Angôre quiste?”, dìcene, maravîgliéte, i cuccuèsce ca ce vedèvene ..